My daily life (17-23 October, 2016)
Black Russian royal sufficiency economy. His Majesty the
King as of December 4, 2541
"Sufficiency Economy ... To make progress to the
country
but with perseverance and patience
.Must not be impatient. Need not say much. Must not quarrel.
I do not understand. Believe that everyone will be satisfied
with ... "
Black Russian royal sufficiency economy. King.
Journal of the development."Sufficiency economy as the
foundation of life. Stability of the foundation piles were hammered
likened the building to accommodate the houses there.
What is at stake: it is stable.But most people do not see
piles and piles forget that even "
It's one of the most economically sufficient
.Most people understand that. Sufficiency of the farmers is
only Which is true for other occupations. It can bring out the royal command to
apply all
."The owner of the plant. It can be applied with an
emphasis on agricultural production continued. Industry and should not be made
too large. If it is too large.Regardless of what is in Thailand. No need to
rely on foreign
.
At present such as farmers. If there is modest in his mind.
But I will not buy a new car. Or facilities are frequently I will be happy
"
.Sufficient economy His Majesty the King is to follow the
way of life of people living with integrity. The Dharma is directed. And his
mind is important. Thailand, which is a way of life at the center of the fitted
line
พระราชดํารัสเศรษฐกิจพอเพียง ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทาน
ณ วันที่ 4 ธันวาคม 2541
“เศรษฐกิจพอเพียง... จะทำความเจริญให้แก่ประเทศได้
แต่ต้องมีความเพียร แล้วต้องอดทน
ต้องไม่ใจร้อน ต้องไม่พูดมาก ต้องไม่ทะเลาะกัน
ถ้าทำโดยเข้าใจกัน เชื่อว่าทุกคนจะมีความพอใจได้...”
พระราชดํารัสเศรษฐกิจพอเพียง ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
จากวารสารชัยพัฒนา
"เศรษฐกิจพอเพียงเป็นเสมือนรากฐานของชีวิต รากฐานความมั่นคงของแผ่นดิน
เปรียบเสมือนเสาเข็มที่ถูกตอกรองรับบ้านเรือนตัวอาคารไว้นั่นเอง
สิ่งก่อสร้างจะมั่นคงได้ก็อยู่ที่เสาเข็ม
แต่คนส่วนมากมองไม่เห็นเสาเข็มและลืมเสาเข็มเสียด้วยซ้ำไป"
ความเข้าใจของคนส่วนมากต่อเศรษฐกิจพอเพียง
คนส่วนมากมักเข้าใจว่า เศรษฐกิจพอเพียงเป็นเรื่องของเกษตรกรเท่านั้น
ซึ่งแท้จริงผู้ประกอบอาชีพอื่น
ก็สามารถนำเอาแนวพระราชดำรัสไปประยุกต์ใช้ได้ทั้งสิ้น
"ผู้ที่เป็นเจ้าของโรงงานอุตสาหกรรม ก็สามารถนำมาประยุกต์ใช้โดยเน้นการผลิตด้านการเกษตรอย่างต่อเนื่อง
และไม้ควรทำอุตสาหกรรมขนาดใหญ่เกินไป เพราะหากขนาดใหญ่เกินไป
ก็จะต้องพึ่งพิงสินค้าวัตถุดิบและเทคโนโลยีจากต่างประเทศเข้ามาผลิตสินค้า
ต้องคำนึงถึงสิ่งที่อยู่ในประเทศไทยก่อน เพื่อให้ไม่ต้องพึ่งพิงต่างชาติ
อย่างเช่นปัจจุบันผู้ที่เป็นเกษตรกร หากมีความพอประมาณในใจตน
ไม่นึกแต่จะซื้อรถคันใหม่ หรือเครื่องมืออำนวยความสะดวกอยู่ร่ำไป
ก็จะมีความสุข"
เศรษฐกิจพอเพียง
จึงเป็นพระราชดำรัสที่พระราชทานให้ประชาชนดำเนินตามวิถีชีวิตแห่งการดำรงชีพที่สมบูรณ์
โดยมีธรรมะเป็นเครื่องกำกับ และมีใจตนเป็นสำคัญ ซึ่งก็คือวิถีชีวิตไทย ที่ยึด
ทางสายกลาง ของความพอดี
Flowers from the Heart
In Nakorn Phanom on the route for HM the King’s convoy to pass a point known as Chayangkura- Renu Nakorn 3-way junction on Nov. 13, 1955 in the afternoon, Mr. Anat Bunnag, the division chief of HM the King private photographers had snapped a moment of truth picture that has become one of the country’s historic photographs.
A Photograph That Tells More Than a Million Words After HM the King finished his merit-making rite at Wat Thatphanomvaramahaviharn in the morning, Their Majesties the King and Queen traveled by car to stay for a night at the Governor’s official residence. The local people who got the news gathered at the roadsides with their children in tow, creating a large crowd to watch Their Majesties. The Chandnit family members of Grandma Toom, at 102 years old, brought her to wait for the royal convoy to pass at a roadside spot about 700m from their home. The grandma’s children brought along a bunch of 3 pink lotus flowers for her to hold in her hands in reverence of Their Majesties and brought her to the front line as close as possible to watch her King and Queen. It’s a hot day with the bright sunshine from the morning to early afternoon, making the lotus flowers in the hands of Grandma Toom wilted and drooping but her face was still fresh with happiness. When Their Majesties’ car stopped in front of her, the old woman lifted her hands with the 3 wilting lotus flowers in her palms above her head, as a sign of high respect and deep loyalty. His Majesty stepped out from the car and walked over to the old woman. HM the King bent down to her as low as possible, his face nearly touched the old woman’s face. His Majesty smiled, his expression of kindness radiated out, and reached out his hand to gently touch the coarse and aging hands of the old north-easterner. It’s a scene that needed no description and a picture that description was not necessary. No one knows what His Majesty whispered to the grandma. But she will never forget. Likewise, His Majesty has never forgotten that old citizen he met on the roadside that day. Grandchildren of the old woman related, “After Their Majesties got back to Bangkok, the Royal Palace Bureau had sent Grandma Toom a picture of that moment of truth between His Majesty and herself together with a miniature plaster-molded image of her beloved King through the Office of Phra Thatphanom District for her keepsakes.” The immeasurable royal kindness might have given the old grandma and extended age for another 3 years. Grandma Toom Chandnit, one of the most lucky citizens in the 9th Reign, passed away peacefully of her old age at 105 years. Source: “Grandma Toom Chandnit, a story written by Kunying Srinath Suriya, in Thai Magazine
“ดอกไม้จากหัวใจ”
ที่นครพนม บนเส้นทางรับเสด็จตรงสามแยกชยางกูร-เรณูนคร บ่ายวันที่ 13 พ.ย. 2498 อาณัติ บุนนาค หัวหน้าส่วนช่างภาพประจำพระองค์ ได้บันทึกภาพในวินาทีสำคัญที่กลายเป็นภาพประวัติศาสตร์ภาพหนึ่งของประเทศ
ภาพที่พูดได้มากกว่าคำพูดหนึ่งล้านคำ
วันนั้นหลังจากทรงบำเพ็ญพระราชกุศล ณ วัดพระธาตุพนมวรมหาวิหารเสร็จสิ้นในช่วงเช้าแล้ว ทั้ง 2 พระองค์ได้เสด็จฯโดยรถยนต์พระที่นั่งกลับไปประทับแรม ณ จวนผู้ว่าราชการจังหวัดนครพนม ราษฎรที่รู้ข่าวก็พากันอุ้มลูก จูงหลานหอบกันมารับเสด็จที่ริมถนนอย่างเนืองแน่น ดังเช่นครอบครัวจันท์นิตย์ ที่ลูกหลานช่วยกันนำ แม่ตุ้ม จันท์นิตย์ วัย 102 ปี ไปรอรับเสด็จ ณ จุดรับเสด็จห่างจากบ้าน 700 เมตร โดยลูกหลานได้จัดหาดอกบัวสายสีชมพูให้แม่เฒ่าจำนวน 3 ดอก และพาออกไปรอที่แถวหน้าสุดเพื่อให้ใกล้ชิดเบื้องพระยุคลบาทที่สุด
เปลวแดดร้อนแรงตั้งแต่เช้าจนสาย เที่ยงจนบ่าย แผดเผาจนดอกบัวสายในมือเหี่ยวโรย แต่หัวใจรักภักดีของหญิงชรายังเบิกบาน เมื่อเสด็จฯ มาถึงตรงหน้า แม่เฒ่าได้ยกดอกบัวสายโรยราสามดอกนั้นขึ้นจบเหนือศีรษะแสดงความจงรักภักดี อย่างสุดซึ้ง พระเจ้าแผ่นดินทรงโน้มพระองค์อย่างต่ำที่สุด จนพระพักตร์แนบชิดกับศีรษะของแม่เฒ่า ทรงแย้มพระสรวลอย่างเอ็นดู พระหัตถ์แตะมือกร้านคล้ำของเกษตรกรชรา ชาวอีสานอย่างอ่อนโยน
เป็นคำบรรยายเหมือนไม่จำเป็น สำหรับภาพที่ไม่จำเป็นต้องบรรยาย ไม่มีใครรู้ว่าทรงกระซิบคำใดกับแม่เฒ่า แต่แน่นอนว่าแม่เฒ่าไม่มีวันลืม
เช่นเดียวกับที่ในหลวงไม่ทรงลืมราษฎรคนสำคัญที่ทรงพบริมถนนวันนั้น หลานและเหลนของแม่เฒ่าเล่าว่า “หลังจากเสด็จพระราชดำเนินกลับกรุงเทพฯ แล้ว ทางสำนักพระราชวังได้ส่งภาพรับเสด็จของแม่เฒ่าตุ้ม พร้อมทั้งพระบรมรูปหล่อด้วยปูนพลาสเตอร์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว พระราชทานแผ่นมาทางอำเภอพระธาตุพนมให้แม่เฒ่าตุ้มไว้เป็นที่ระลึก”
พระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้นี้ อาจมีส่วนชุบชูชีวิตให้แม่เฒ่ายืนยาวขึ้นอีกด้วยความสุขต่อมาอีกถึงสามปี เต็ม ๆ แม่เฒ่าตุ้ม จันท์นิตย์ ราษฎรผู้โชคดีที่สุดคนหนึ่งในรัชกาลที่ 9 สิ้นอายุขัยอย่างสงบด้วยโรคชราเมื่ออายุได้ 105 ปี
ข้อมูลจาก “แม่เฒ่าตุ้ม จันท์นิตย์” ภาคพิเศษโดย คุณหญิงศรีนาถ สุริยะ วารสารไทย
I asked my father in the footsteps of sufficiency economy principle.
